zwemmen met draken

De dag na het teleurstellende ambassadebezoek kwamen Ellie en Robert in Ha Noi aan. We hadden besloten een dag op onze Canadese vrienden te wachten voor we een toer naar Halong Bay boekte. De rest van de dag besteden we aan wat shoppen en dergelijk. De volgende morgen vertrokken we om 7 uur in de morgen naar Halong Bay. Dit is een baai die vol ligt met allemaal begroeide rotsen. Dit is een schitterende omgeving die tot een van de nieuwe wereldwonderen behoord. We zaten eerst 4 uur in de bus voordat we werden overgeladen in een boot. Hier kregen we allemaal een hut toegewezen. Ondertussen voeren we uit en konden we, nadat we onze tas in de hut hadden gelegd, aan tafel om tijdens het eten van deze schitterende plek te genieten.

De toer die we hadden geboekt was een party toer, we zaten dus met allemaal toffe jongeren op de boot. De eerste stop was in bij de draken baai, dit is een van de duizenden eilandjes met een aantal grotten er is. In kajaks voeren we een stuk langs het eiland om vervolgens een stuk door een grot te varen. Aan de andere kant van de grot lag een verborgen baai die rondom helemaal omringd was door het eiland. Een stuk verder gingen we nog een grot door om in een kleinere baai uit te komen. Dit was de draken baai. Wat een schitterende plek! Weer terug op de boot kregen we de mogelijkheid om van de boot te springen, hier maakten we uiteraard volop gebruik van. Het hoogste punt was zo’n 8 meter, maar daar ben ik maar één keer van af gegaan. Het was veel mooier om van een punt lager te springen, dit was ongeveer 5,5meter en bleek precies hoog genoeg om een salto te maken en goed te landen.

Toen we uitgespeeld waren voeren we naar de plek waar we de nacht door gingen brengen. Ondertussen nam ik een douche en kwam daarna het eten op tafel. Het avond programma bestond uit een aantal (drank)spellen en daarna een party. Het was een mooie geslaagde dag.

De volgende morgen werden we weer vroeg wakker gemaakt om te ontbijten en over te stappen op een veerboot. Deze zou ons naar Castaway eiland brengen, het feesteiland dat we met de groep voor ons zelf zouden hebben. Onderweg hier naartoe werden door de politie opgehouden, we moesten deze corrupte gasten even wat geld toe stoppen. Alleen besloten de agenten dat ze onze reisleidster wel leuk vonden en moest ze met hem drinken. Van de politie moest de boot ergen aan een vlot aanleggen en wij besloten hier maar een kijkje te nemen. Het duurde niet lang of we werden rondgeleid door de viskwekerij die aan het vlot vast zat. Niet lang daarna stonden we met een hele groep rijstwijn (a 40%) te drinken met de politie. Tja, dit is Vietnam, en daar is alles mogelijk. Na een tijdje gezellig op het vlot te hebben gestaan gingen we weer aan boord en mochten we zonder betaald te hebben door. Niks armer maar weer een mooie ervaring rijker

Eenmaal op het eiland ging het feest meteen los, Fabian en ik deden nog rustig aan omdat we nog wouden klimmen. Na du lunch was het zover en klom ik beidde routes die het eiland rijk was. Met de tweede route verdiende ik een gratis biertje, dit was de moeilijkste en iedereen die de top haalde kreeg een gratis biertje. Top deal! Na het klimmen ging ik meteen door om te tuben, op een soort trekke band achter een speedboot aan gesleept worden, geweldig! Ik bleek er goed in want we zaten er met zij vieren op, en ik was elke keer de laatste die nog op de band zat. Op de momenten dat iedereen er af lag en ik dus alleen op de band zat werd ik als een malle heen en weer gesleurd, en omdat de band lichter was vloog ik soms wel een meter boven water uit. Helemaal te gek!

Die middag speelde ik nog wat volleybal voordat ik met Fab en de Canadese een rondje om het eiland gin kajakken. De eiland baas was het er eigenlijk niet mee eens, het was namelijk al te laat. Maar we overtuigde hem dat we snel en sterk genoeg waren en toen mochten we toch. Op ongeveer een kwart stopten we bij een vissersvlot waar we wat rondkeken en met de vissers dolden. We hingen hier natuurlijk te lang rond voordat we weer verder gingen. Nog een stuk verder legde we aan op een mooi strandje om nog even van deze mooie plek te genieten. Toen we verder gingen begon het al te schemeren. We zaten uiteindelijk op ongeveer drie kwart toen de zon onder ging. Het werd steeds sneller donker tot het zo erg was dat we alleen het eiland nog als een donkere schaduw naast ons zagen. Gewoon de schaduw rechts hoeden, dan komen we er vanzelf. Alleen betekende dit op een end wel dat we een baai in voeren om er achter te komen dat het een baai was en geen doorgang, konden we weer terug. Tegen de tijd dat het strand in zicht kwam was het zo donker dat ik Ellie, die achter me in de kajak zat niet meer kon zien. toen we terug waren hoorden we dat ze nog drie minuten zouden wachten voor ze de speedboot het water op wouden sturen om ons te zoeken. Net op tijd terug dus.

Vlak na onze terugkomst kwam het eten. Na het eten werd het weer een te gekke avond vol spelletjes en gezelligheid. De volgende morgen werden we om 7 uur gewekt om te ontbijten. Om 8 uur werden we weer opgehaald met de veerboot die ons terug bracht naar de feestboot. Hier schoven we aan voor het middag eten (op zijn Russische) en werden we ondertussen naar de poort gevaren. Hier stapten we op de bus en sliep ik (en velen met mij) de hele weg terug naar Hoi An. Weer terug in het hostel lagen we allemaal wat op bed te chillen. Ik zat op me laptop en had Tom (van Tom en Gabor waarmee we vanaf Bangkok tot Ho Chi Min hadden gereisd) net een berichtje gestuurd over waar we zaten en zo, komt Gabor ineens de kamer in lopen. Kwamen we die ook weer tegen, en niet zomaar tegen komen, ze lagen op de zelfde kamer.

Leuk,leuk. Die avond gingen Fabian en de Canadezen weer uit, maar ik was gesloopt en trachtte optijd naar bed te gaan. De volgende dag plande Fabian en ik de rest van onze reis, die nu compleet ander loopt omdat we de trein skippen. Verder namen we weer afscheid van Gabor en Tom die weer naar Nederland vlogen, en boekte we de bus ticket. We hadden besloten om Ellie en Robert te vergezellen naar Laos en daarna met ze weer naar Bangkok te reizen om vervolgens van Bangkok naar Shanghai te vliegen voor 10 dagen China.

Op het moment zitten we met zijn vieren in een bus naar Laos. De bus is gevuld met locals en er staat een of ander Vietnamees songprogramma op. Het volume staat zo hoog dat me i-pod het niet kan overstemmen. Lekker dan. Gelukkig is het maar 22 uur in de bus. Ik hoop dus niet dat ik straks 22 uur in de herrie zit. Maar goed, ik mag niet zeuren, ik had ook in Nederland kunnen zitten, S’ ochtends autoruiten krabben en in de sleur van het werk. Nog een maandje genieten dus maar.

Dat was hem weer, bedankt voor het lezen en de hartelijke groeten.