daar ben ik weer

Om vanuit Laos weer in Thailand te komen hadden we de onrustigste reis tot nu toe, de reis zou in totaal ongeveer 21 uur duren en begon met een pick up van het hostel in een bus zonder stoelen, de bus had alleen maar twee langen banken die dwars langs de wanden van de bus waren bevestigd. deze bus bracht ons naar een busstation waar we op een redelijk acceptabele bus werden over gezet. Deze bus bracht ons in een paar uur naar de hoofdstad waar we in een of andere buitenwijk stopte.

Na een half uurtje verscheen er een tuc-tuc en werd ons duidelijk gemaakt dat we in moesten stappen. De tuc-tuc reed ons naar een ander deel van de stad en zette ons af bij een soort toerist office. Hier werd ons mede gedeeld dat onze aansluitende bus pas over een kleine drie kwartier kwam. Hadden we dus mooi even tijd voor wat eten. Deze aansluiting bleek een oude mini bus we kregen te horen dat we ons moesten haasten en snel in de bus te gaan zitten, maar toen we eenmaal zaten bleek er een verkeerde tijd afgesproken met twee andere klanten en konden we daar nog een tijdje op wachten.

Toen we eenmaal vertrokken reden we weer naar een ander deel van de stad waar een busstation zat speciaal voor bussen die de grens over gingen. Hier werden we dus op een Thaise bus gezet en vertrokken we naar de grens. Hier werd alles uitgeladen en moesten we met onze eigen spullen op ons rug de grens over. Net over de grens stond de bus weer te wachten en laadden we alles weer in. We zaten vanaf de grens nog twee uur in deze bus voordat we stopte bij een busstation. Hier moesten we opzoek naar een mannetje in een oranje hesje met rugnummer 16, dat was nog een opgaven want het stikte rond de bus van de mannetjes met rugnummers.

Uiteindelijk vonden we ons mannetje en bracht hij ons naar zijn pick-up truck. Alle bagage en 4 man ging in de bak, de rest (3 man) paste voor. Onze vriend nr 16 reed ons naar weer een ander bus station waar we uiteindelijk op een hele luxe bus werden gezet. Dit was de nacht bus die ons in 11 uur naar onze bestemming zou brengen. De stoelen waren zo luxe dat er een massagestand in zat en we werden in de bus volgestopt met drinken en voedsel. 20 minuten voor we aankwamen werden we gewekt met een warm bakkie koffie en een vochtig doekje! Ik ben nog nooit zo uitgerust uit zo’n lange reis gekomen. Heerlijk!

Vanaf dit busstation namen we een tuc-tuc taxi naar het centrum van de stad. 7 verschillende vervoersmiddelen in de afgelopen 24 uur en we waren eindelijk op onze bestemming: Chaing Mai.

Voor Fabian en mij een terug van weggeweest, want we waren hier een maand terug nog geweest.

Nadat we onze tassen in het hostel hadden gestald huurden we scooters, het was namelijk nog maar 8 uur in de morgen en we vonden dat deze dag niet verloren mocht gaan. In de bus hadden we een Brit ontmoet die ook graag mee wou, en toen deze Brit (die toevallig ook Ellie heet) in het hostel een groep bekenden tegen kwam, waren we ineens met een toergroep van 8 man.

Fabian en ik namen de leiding (we waren hier immers al geweest) en reden de groep naar het tiger kingdom. Fab en ik hadden hier de vorige keer met tijgers geknuffeld, dit keer keken we dus alleen hoe ‘onze toergroep’ zich met de tijgers vermaakte. We brachten een aardig deel van de ochtend door in het tijger kingdom, toen we eenmaal weg gingen waren we behoorlijk hongerig en uiteindelijk aten we bij een lokaal tentje. In een keer met acht man zo’n tentje binnen gelopen, ze wisten niet wat hun overkwam.

Na het eten gingen we op weg naar een langnek dorp, maar hier vroegen ze schandalig veel geld als toegang, dus besloten we door te rijden naar een waterval verderop waar we uiteindelijk een goeie tijd hadden en we in ons onderbroek in het water belandden. Onverwachtse lol, dat is de beste lol.

Tegen de tijd dat we terug waren was het al donker, die avond maakte we het gezellig met de scooter gasten in het hostel.

De volgende dag gingen we ziplinen, s’ochtends werden we opgehaald door een busje die ons de bergen in reed. We waren vandaag met een groep van 6 man, de Canadezen, de Brit een Israëliër en de twee Dutchies (wij dus). We deden er ongeveer 5 kwartier over om bij het ziplinen te komen. Hier werden we in een harnas gehesen en gingen we met een gids op pad. We hadden ongeveer 26 tokkelkabels voor ons, drie vrije vallen en nog een aantal touwbruggen.

Ik vond het geweldig om op deze manier de jungle de bekijken, in een harnas terwijl je van boom naar boom slinger, heerlijk. De vrijen vallen waren ook gaaf, er werd een touw aan je rug gehaakt, langzaam werd je over de rand gehangen, en dan maak je ineens een vrije val van zo’n 6 tot 9 meter. De gidsen weten natuurlijk precies wanneer ze je weer op moeten vangen en het ging dus ook allemaal goed.

Na afloop van het ziplijnen stond de tafel gedekt en konden we meteen aanschuiven. Met Song, een van de gidsen konden we het goed vinden. Na het ziplijnen nodigde hij ons uit om zijn huis te bekijken en Thaise witte whisky met hem te drinken. Een aanbod waar we uiteraard graag op in gingen.

In de bak van Song zijn pick-up truck reden we een half uur lang over een bergweg de jungle in. Het dorpje waar Song woont bleek eigenlijk meer een paar verspreidde huisjes langs een blubberweg. Het huisje van onze vriend was meer een soort schuur, vier muren en een golfplaten dak. Klein zal ik het niet noemen, het woongedeelte was groter dan de gemiddelde Nederlandse woonkamer. Binnen in het huis waren nog wat muren neer gezet waardoor een slaapkamer en een badkamer waren gecreëerd.

Song’s vrouw ging er op de scooter vandoor om de Thaise whisky te halen. Toen ze terug kwam had ze een zakje bij zich, in dit zakje zat de whisky. Het bleek nog best lekker te zijn ook. Zo belandden we dus ineens onverwachts ergens bij een local thuis om whisky te drinken. Weer een leuke ervaring!

Er kwamen nog wat vrienden en familie van Song langs, het was een bijzonder maar gezellig dagje.

Toen het tijd was om terug te gaan klommen we weer achter in de bak van Song’s truck, maar hier werden we meteen weer uit geroepen door onze gastvrouw. Ze verdween naar binnen en kwam terug met een mat en een stapel dekens. Zelf ging ze in de truck zitten. Het was al donker en de rit terug was lang en koud. Op de bergweg moesten we nog even stoppen om een brommer uit de greppel te trekken, de eigenaar stond er een beetje slap bij te kijken. Toen de brommer weer op de weg stond zwalkte de eigenaar weer naar zijn brommer en vervolgde hij zijn rit, te lam om te lopen en te lam om te rijden, maar dit is Thailand. Hier kan alles.
Song bracht ons keurig terug en we bedankte hem met een leuke tip. Wat een top dag.

De dag daarop werden we weer door een wekker gewekt, vandaag stond er iets met olifanten op het programma.

We werden vroeg opgehaald door een mini-busje die ons de stad uit reed. Het olifantenkamp lag ergens in de jungle tussen de bergen. Bij aankomst werden we meteen in andere kleren gestoken, we zouden immers vies en nat worden. We werden in twee groepen verdeeld en Fabian en ik werden hier helaas van de Cannadezen gescheiden, maar het was niet anders.

Met zijn allen oefende we commando’s om de olifanten te besturen, daarna gingen we meteen door naar de Olifanten. Op ons commando tilden de olifant zijn poot op, ik ging op zijn poot staan en gaf het commando zijn poot hoger te tillen, toen het hoog genoeg was sprong ik op zijn rug en kroop ik naar voren. Ik ging op zijn nek zitten en haakte mijn knieën achter zij oren. Fabian kwam achter me zitten en zo begon de tocht. Ongeveer een uur lang liep de olifant ons door het kamp heen, halverwege wissende Fabian en ik van plek. De plek achter bleek lastiger te zijn om te zitten, het schommelde hier meer en het was lastiger om je ergens vast te klemmen, we zaten namelijk zonder zadel of wat dan ook. Er was wel een soort mat op de rug bevestigd, en we hadden een touw om ons aan vast he houden, maar daar bleef het ook wel bij.

Na het rijden stopten we bij een rivier, tijd om de olifanten te wassen. Terwijl de olifanten van het verkoelende water aan het genieten waren probeerde wij het ergste stof dan de beesten af te schrobben. De olifanten vonden het heerlijk, soms verdween er zelfs een compleet onder water, dan wachtten je even en dan kwam alleen de slurf boven om lucht te happen.

Toen we weer op de rug van de olifant zaten werd er, meteen een slurf vol water op ons geleegd. Wat een waterpret.

Na het wassen gingen we eten, na het eten vertrok onze groep in een busje naar een akker. Hier kregen we de opdracht om ieder twee stengels van een suikerplant te kappen. Met manchetten trokken we er op uit om de plant eerst van bladeren te ontdoen en vervolgen los te hakken van de grond. De stengels namen we mee terug naar het kamp waar we ze in hapklare brokken hakte. Toen alles klaar lag kwam de andere groep op de olifanten aangereden, de olifanten roken het eten al en het duurde ook niet lang of alles was op. De olifanten werden nu weer opnieuw gewassen en onze groep had de mazzel dat we ze nog een keer mochten wassen.

Na het wassen klommen we weer op de olifanten, dit keer gingen we met ze zwemmen. Nou ja, zwemmen? Het kwam er op neer dat de olifant een rondje door het water liep en af en toe door zijn knieën ging zodat wij ook nat werden. Maar evengoed gaaf natuurlijk.

Helaas was de dag alweer om, na het zwemmen namen we afscheid van de olifanten en stapten we weer in de mini-bus. Het was weer een mooie dag!

De volgende dag namen we de bus naar Pai, ook hier waren we al eerder geweest maar het is zo een relaxte plek dat het helemaal geen straf was om hier weer heen te gaan. We regelde weer scooters voor twee dagen, fab en ik namen de taak weer op ons de groep rond te leiden, en het toeval wilde dat de hele scooter-groep van de rit rond Chaing Mai op dit moment in Pai was, en dat we dus weer een groep van 8 man hadden om rond te leiden.
De eerste dag reden we naar een waterval waar we van af konden glijden, hier brachten we zo een beetje de rest van de middag door (we waren laat vertrokken, dus de ochtend was al over). Daarna gingen we nog naar een uitzichtpunt die op de routen lag voordat we weer terug keerden naar Pai.

De volgende dag reden we naar de Pai Canyon en daarna naar een heet water bron. Hier keken we hoe een paar locals een ei kookte in de bron voordat we verder gingen. Een paar gasten wouden nog naar een andere heet water bron, eentje met zwemmogelijkheid. Maar omdat het al een bloedhete dag was zat ik daar niet zo op te wachten. We splitsten dus op en reden terug naar het hostel. We hadden met de groep een eigen bungalow met een prachtig uitzicht over de bergen. Vanaf het balkon was er een schitterende zonsondergang te zien en omdat hij voorzien was van hangmatten een bank en wat stoelen was het gewoon een schitterende plek om te chillen. Ja, het leven in Pai is goed!

Helaas was het na twee dagen Pai alweer tijd om te gaan. We namen net als de vorige keer de bus naar Bangkok en hadden dit keer gelukkig geen last van ongelukken of te koude airco (dat was de vorige keer het geval). In Bangkok namen we een goedkoop hostel en omdat we alles hier zo’n beetje al gedaan hebben werden het twee dagen niksen eigenlijk, dat moet ook wel eens kunnen. De Cannadezen vliegen morgen terug naar Canada, en wij vliegen morgen naar China. Het zal mij benieuwen. Vanavond gaan we het in ieder geval nog gezellig maken, na 25 dagen met deze gasten hebben gereisd komt daar nu dan helaas een eind aan.