bangkok in één dag

Toen we gesetteld waren in ons gasthuis gingen we opzoek naar een goedkope eetschuur, het was inmiddels een uur of 9 maar door de busrit hadden we nog niks fatsoenlijks gegeten. We vonden een straattentje waas we een kom mie kregen, de ballen vlees die er in zaten waren grijs en zacht. Ik kon niet thuisbrengen van wel dier het vlees kwam, het zal mij niks verbaast hebben als het hond was. hoe dan ook, het smaakte prima (Fab had er wat meer moeite mee nadat ik hem had gevraagd hoe zijn hond smaakte). Maar dan zit je daarop straat rustig je hondenballen naar binnen te werken, komt er ineens een olifant aan lopen, dus ik zeg; moet je nou es kijken. Dus Fabian kijkt om, en wat denk je? Hij zag hem ook! Ik was dus niet gek! Leuk joh, er reed iemand op zijn nek en van een ander kon je (uiteraard) wat eten voor het beest kopen. Ik vroeg me nog af of olifanten hond lusten, maar ze waren al weer door.

De volgende morgen gingen Fab en ik weer uit elkaar. Fab naar de volgende bestemming en ik even op en neer naar Bangkok om een nieuw paspoort aan te vragen. Me huidige paspoort verloopt net een week te vroeg om me visum voor Rusland aan te vragen (baalde ik even toen ik daar achter kwam). Met een minibus werd ik om 9 uur s’ochtends opgehaald en de rit zou 12 uur duren. 9 uur s ’avonds dus in Bankok. Maar ne een kwartiertje rijden stopen we bij een bus terminal waar we vervolgens anderhalf uur stil stonden, uiteindelijk werd ons (ons zijn twee Thaise meiden die me erg interessant vonden en ik) verteld dat we over werden geheveld in een andere minibus. Deze bus zat al vol en met ons erbij zou hij helemaal vol zitten, en het mooie is dat dit soort busjes maximaal vol zitten met stoelen waardoor er geen bagageruimte meer is. het indelen van de bagage deed me sterk denken aan een conference (als ik me niet vergis van joep van het hek). Eerst gingen alle koffers er in en kwamen ze er achter dat de tassen er niet meer bij paste, toen maar alle koffers er uit en de tassen er in, om er achter te komen dat de koffers er niet meer bij paste. Alles we weer uit en eerst het kleine spul, zodat het grote spul er niet meer bij paste en andersom. Ik denk dat ik een kwartier lang van deze show heb genoten voordat ze besloten dat het kleine spul maar onder iemand zijn voeten moest (gelukkig niet mijn voeten) en de rest er met veel moeite in werd gepropt. Als iemand de bus uit moest moesten er wel eert een koffer en een tas worden uitgeladen, maar dat was niet erg.

Hehe het duurde even maar we gingen dan eindelijk onderweg. We kachelden aardig door, tegen 3 uur mochten we er uit om wat te eten voor we weer verder gingen. Hoe verder we reden hoe roekenloser onze bestuurder werd (hij zal wel moe geweest zijn). Op een eind werden we ergens geparkeerd en stapte de bestuurder uit om een peukje te roken, en nog maar een. Toen mochten wij er ook uit (kinderslot). Toen het heli circus was uitgeladen begon hij gereedschap te pakken, linksachter was lek, dat kon er ook nog wel bij. Ik was er inmiddels een beetje klaar mee en nam me dan ook voor niet te helpen met wisselen. In plaats daarvan ging ik op een afstandje staan om te genieten van nog een show. Je moet namelijk weten dat ons minibusje behoorlijk gepimpt is, en door de lagen zijbumpers paste de krik er niet onder, het reserve wiel kon ook niet onder de bus vandaan gehaald worden. Het loshalen van het reservewiel was al een hele opgaven, de moer waarmee hij vast zat was namelijk ingebouwd door een sub woofer. Het duurde een uur om het wiel te vervangen, op weg dan maar weer. Ja mooi niet dus. de lekke band werd achterin gegooid en weg was de bus. En half uur later was hij weer terug met het reserve wiel weer onder de bus een het originele wiel weer op de as. De beste man was even naar een garage gereden om zijn band te plakken! Kan blijkbaar gewoon.

Uiteindelijk was het 3 uur s ’nachts toen ik in Bangkok aankwam. Ik nam een taxi die niet begreep waar ik heen wou en op een end maar rondjes ging rijden, en ik was al zo moe. Na verschillende hotels af te zijn gegaan lag ik uiteindelijk om 4 uur in bed. Gelukkig wel dicht bij de ambassade, kon ik daar morgen zo heen lopen. Ik keek voor het slapen nog even op internet hoe laat de ambassade open zou gaan toen ik las: de ambassade is op vrijdag gesloten…………………………………. Neeeeeeeee dat meen je niet, heb ik de half hel meegemaakt om er achter te komen dat de ambassade de komende drie dagen dicht is. ik kon mezelf wel voor me kop slaan. Ik had wel al eerder naar de openingstijden gekeken, maar die waren van de ambassade in Maleisië, stom, stom, stom!

Ondanks dat ik zo laat te bed ging werd ik weer vroeg wakker. Ik besloot snel te douchen en dan meteen een taxi naar de busterminal te nemen. De busterminal ligt ergens buiten de stad en de taxi chauffeur probeerde me ook nog even op te lichten. ik was er alweer helemaal klaar mee. Snel de bus nemen, maar ja dan kom je er op de busterminal achter dat de eerste bus pas half 6 s’avonds gaat. Zin om de stad in te gaan heb ik niet meer. Ik heb de bus maat geboekt en hang nu de hele dag maar wat rond op het busstation. Gelukkig zit er een winkelcentrum aan vast, verder heb ik me boek nog en nog een mooi verhaal om te typen, al is dat verhaal nu bijna af. De bus doet er 12 uur over om me naar Krabi te brengen. Hier kom ik dan 5 uur in de morgen aan om vervolgens de boot van 8 uur naar ko phi phi te nemen, waar Fabian als het goed is op me wacht. Ik hoop dat ik een lekkere bus heb, dan kan ik wat slaap inhalen. Ik ben al zo moe.