klimmen

De nachtbus van Bangkok naar Krabi ging gelukkig goed en tegen 7 uur in de morgen stond ik in Krabi. Hier boekte ik een bus ticket voor een minibus die me naar de haven zou brengen. Ik zou nog wel een uur geduld moeten hebben, de bus ging pas 8 uur rijden. Maar dan had ik nog rustig de tijd om te ontbijten. Allen hoorde ik na me ontbijt dat ze al een busje vol hadden en dat we kwart over al zouden vertrekken. Dat kwam even mooi uit.

Ik moest vervolgens nog wel een halfuurtje wachten voordat de boot ging varen, maar ik had me boek en zat goed. De boot was een lokale schuit met een turbo-diesel-blok van een bestelbusje als motor. Op het vliegwiel zat een lange as met een schroef aan het einde gelast en aan de carburateur een touwtje om gas te geven, het hele motorblok kon gedraaid worden om te sturen en voilà, een motorboot!

De zee was wat ruig maar het was maar een kwartiertje varen. Fabian zou me opwachten maar door een communicatie fout stond hij op het verkeerde strand, toen hij me smsten waar ik bleef zat ik al voor onze bungalow. We zaten nu op een schiereiland genaamd Railay, en dan op het strand ton sai. Het klimmers paradijs van Thailand. Allen jammer dat het regenseizoen is, waardoor het een paar keer per dag met bakken uit de lucht komt.

Fabian had voor mijn komst al wat geklommen en wat mensen ontmoet. Ik was nog moe van de reis dus besloot ik om die dag nog maar niet te klimmen, wel ontmoeten ik de twee Belgische meiden waar Fabian mee geklommen had. het werd een rustig dagje, en dat had ik wel verdiend.

De volgende dag was het weer goed en besloten we te gaan klimmen, voor €20 huurde we al het materiaal dat we nodig hadden voor twee personen. Dat is niet duur. En we gingen op pad. Fabian klom de meeste routes voor zodat ik ze met top rope na kon klimmen. Dit was me eerste keer rost klimmen en ik vond het heerlijk. Van boven had je een prachtig uitzicht over het de stranden en de zee, en verder is het gewoon heerlijk om in de zon te klimmen terwijl er een zeebriesje om je heen waait.

Uiteindelijk probeerde ik ook nog een route voor te klimmen maar ik was inmiddels al verzuurd wat resulteerde in een mooie voorklimval (zie youtube) van zo’n 6 meter. Ik viel en stond direct weer op de grond. Ik probeerde het nogmaals en viel er nog een keer uit, dit keer een minder mooie val omdat ik met de landing me knie pijnlijk tegen de rots stoten. Ik was inmiddels wel weer klaar met deze rots, door naar de volgende.

De volgende rost waar we klommen licht aan het strand en is alleen maar bereikbaar als het ep is, en dat was het inmiddels. Hier was het wat drukker, maar wel weer leuk klimmen. Fabian deed hier een aantal routes en ik ook nog een. Ja, today was a good day!

Het sfeertje op ton sai is helemaal perfect met al die klimmers die overdag klimmen en s ’avonds in de strandtenten rondhangen en hun ervaringen delen. Het was alleen wel raar dat ongeveer de helft van de klimmers last hadden van buikloop en maagkrampen. Volgens sommigen omdat klimmers het touw in hun mond nemen tijden het klimmen (als je een setje inklikt), maar dat lijkt me sterk. We bedachten al snel genoeg dat het waarschijnlijk door de hygiëne kwam in het restaurant mama’s chicen. De lokale vreetschuur waar iedereen at (veel, lekker en goedkoop). Zelf waren we s ‘avonds ook in de bar te vinden, heerlijk dat sfeertje hier!

De volgende dag wouden we een deep water solo toer doen. Dit houd in dat je in een boot naar klimroutes boven het water vaar, hier ga je dan vrij klimmen met alleen klimschoenen en een zwembroek aan. Als je van of ben je boven, dan val of spring je in het water. Helaas zat het weer niet mee dus werd het weer een dagje lezen en chillen. Fabian werd deze dag ook nog even ziek dus het was misschien maar beter ook dat we niet op zee zaten.

De volgende dag zouden we verder reizen tenzij het weer er goed genoeg uit zag om de deep water solo toer te doen, en dat zag het in de ochtend. Allen trok het uiteraard dicht op het moment dat we de boot gemist hadden, en waren we gedwongen nog een dag te chillen. De volgende dag zouden we echt gaan, ongeacht het weer.

En je raad het al, schitterend weer de volgende dag. We namen een boot naar ko phi phi, een party eiland een uur varen uit de kust. Direct na het regelen van een goedkoop onderkomen gingen we opzoek naar een tour operator die deep water solo aanbood. En die vonden we, alleen was het al te laat op de dag om dat nog te doen (1 uur in de middag), het kan op phi phi alleen als het vloed is. wel hadden ze nog een andere leuken trip die we besloten te doen, we boekte ook meteen de deep water solo voor de volgende dag.

Een uurtje later zaten we in een boot die ons eerst naar mokey beach bracht, heel verrassend was dit een strand met apen. Wilde apen die inmiddels zo tam zijn dat je ze kan aaien. Er hangt een groot bord dat je zie niet mag voeren, dus komen de gidsen met voer aan. De verhouding is een beetje zoek. Niet spectaculair maar wel leuk om te zien. Als gids hadden we een enthousiaste eiland bewoner genaamd Jimmey. De volgende plek waar Jimmey ons heen bracht was een ‘mooie’ snorkel plek. Het koraal was wel oké en het water wat te troebel naar mijn smaak. Op Kacil was het zoveel mooier en na vijf minuten had ik het wel weer gezien. De volgende stop was in een hele mooie lagune, een schitterende plek waar we onze burger naar binnen werkte.

Na de lunch gingen we naar het strand waar de film the beach op is genomen. Om daar te komen moesten we een stuk zwemmen naar een trap toe, alleen was de zee op dit punt heel ruw en vol met scherpe rotsen. We moesten door de sterke stroming naar een touw zwemmen en via het touw naar de trap, alleen schoot het niet op aan het touw en werden we bij elke golf een heel end heen en weer gesleept en moesten we moeite doen om te blijven hangen. Ik denk niet dat het goed met je af zou lopen als je achter het touw tussen de rotsen en de beukende zee belandde, gelukkig kunnen wij Nederlanders goed zwemmen, maar toch was dit behoorlijk gevaarlijk!

Het strand was dan wel mooi, alleen maximaal vol toeristen. Hier konden we een uurtje in de zon liggen voordat we verder gingen. Om bij de boot te komen moesten we langs het zelfde stuk zwemmen, het was wel mogelijk om meteen naar het diepen toe te zwemmen waar je minder last heb van de branding.

De volgende stop was een klifdive spot. Een mooie plek om van rotsen te springen. We moesten allemaal eerst van 8 meter springen voordat we hoger mochten, en dat deed ik dan ook terwijl Fabian me van boven af filmde. Fabian sprong na mij, met zijn camera in zijn hand. Toen hij boven kwam zat het touwtje nog keurig om zijn pols, en het bevestigingsoog van de camera zat ook nog aan het bandje, maar de camera zelf, die zat niet meer aan het oog. Wat een peg, camera weg. En op 30 meter diepte ook niet meer op te duiken. Dat was even balen voor Fabian, gelukkig had hij de foto’s er de vorige dag nog afgehaald, dus die zijn niet verloren.

Na 8 meter sprong ik nog twee keer van 14 meter, een beste val maar wel gaaf. Toen was het te donker en gingen we even verderop voor anker om de duisternis helemaal af te wachten. Toen het goed donker was gingen we weer snorkelen, dit keer tussen oplichtend plankton. Zodra je het water beweeg lichten ze groen op, heel bijzonder, gaaf en spacend! We moesten alweer veel te snel terug in de boot om terug te varen. Onderweg begaf een motor van een andere boot het (alle boten hier zijn zoals de boot die ik eerder beschreef) en moesten we deze slepen. Hebben we dat ook weer meegemaakt, een boot slepen.

De volgende morgen zaten we weer in een boot, dit keer maar met vijf man, een gids en een ‘kapitein’. We voeren direct naar de mooie lagune waar we de vorige dag een burger hadden gegeten. Hier liet onze gids de routes zien en konen we ze beklimmen. We begonnen makkelijk, al gouw zat ik boven de 10 meter en besloot ik maar dat het tijd was om te springen. We deden nog wat lastigere en het ging wel lekker, ik viel er een paar keer uit, dan moet je je meteen stabiliseren en zorgen dat je met je voeten naar beneden in het water land. Het was een mooi dagje zo.

We zouden eigenlijk nog snorkelen na het klimmen, maar omdat we zo enthousiast bezig waren besloot de gids ons mee te nemen naar een laatste mooie klimspot en het snorkelen over te slaan. Prima!

Voor deze klim werden we met de boot op een plateau gedropt, hiervandaan moesten we op een stalactiet klimmen en zo verder omhoog, super gaaf! Alleen waren me armen al verzuurd en viel ik er uit, evengoed een gave plek.

Na het eten ontmoetten we onze klimmaten weer om samen uit te gaan, het werd een gezellige avond, en weer eens veel ste laat. De volgende dag sliepen we dan ook maximaal uit om vervolgens de rest van de dag bezig te zijn met het plannen van China en ons treinritje naar Moscow, moet ook gebeuren.

De dag daarop was weer een reisdag, eerst met de boot, daarna met de bus en vervolgens weer met de boot naar ko tao. Van een klim paradijs naar een duik paradijs, hier willen we ons open water duikbrevet halen.

Hoe dit afloopt……. Inderdaad de volgende keer.