Cambodja, in a rush

Van Bangkok namen we een rechtstreekse bus naar Siem Riep in Cambodja. We deelde de bus met Gabor en Tom, twee Nederlands pratende die we in de Nederlandse ambassade hadden ontmoet. Deze twee waren net begonnen met hun reis, ze waren twee dagen voor onze ontmoeting aangekomen in Bangkok en vliegen twee dagen na ons vanuit Vietnam naar huis. Een reisschema dat dus aardig in de buurt komt van het schema van Fab en ik. In Siem Riep besloten ze met ons mee te gaan naar het hostel dat we hadden uitgekozen. We deelden een tuc-tuc naar het hostel en spraken met de tuc-tuc driver af dat hij ons de volgende dag de hele dag rond mocht rijden tussen de tempels van Angkor Wat. Dit zijn vele oude en vervallen tempels die samen de grootste attractie vormen van Cambodja. Maar nou is het mooie dat de overheid de tempels jaren terug heeft verkocht aan een rijke chinees, en de overheid dus helemaal niks verdiend aan de nationale trots.

De volgende morgen ging de wekker kwart voor 5, deze keer gingen we dus echt vroeg op. 5 uur stapten we in de tuc-tuc en reden we naar het tempelcomplex Angkor Wat. Dit is het grootste religieuze gebouw ter wereld! Een tempel van duizend jaar oud, echt zo een indianna jones tempel.

We waren zo vroeg om de zon op te zien komen boven de tempel, maar we zagen al snel dat het hier te bewolkt voor was. we besloten dus meteen de tempel in te gaan, een goeie keuze omdat alle Chinezen nog op te zon stonden te wachten en wij het complex dus bijna voor onszelf hadden. Wat gaaf om hier zo rond te lopen en te proberen je in te denken hoe het er hier duizend jaar geleden aan toe ging.

Toen we hier uitgekeken waren gingen we met de tuc-tuc even op en neer naar de stad om een visum voor Vietnam aan te vragen, en vervolgens direct door naar de volgende tempel. Deze was kleinen en minder gerestaureerd, maar evengoed weer gaaf om rond te lopen en te ontdekken. Er zijn in de tempels maar weinig plekken waar je niet mocht komen, als je wou kon je overal op klimmen.

We deden nog wat kleine, maar evengoed gaven tempels aan voordat we naar de tempel gingen waar het mij om draaide: de Tom raider tempel. In dit tempelcomplex groeide de bomen bovenop de tempels en muren, waarbij hun wortels om de tempels en muren heen naar bededen groeide, echt gaaf on te zien, voor mij was dit tempelcomplex de reden om daar Cambodja te gaan, en het was een goeie reden!

Na de hele ochtend door tempels te hebben geslenterd waren we behoorlijk moe en deden we dus weinig, om vervolgens de volgende dag door te reizen naar Phnom Penh. Hier vonden we met zijn vieren weer een goedkoop hosten en strikte we weer een tuc-tuc voor de volgende dag.

Naast een paar duizend jaar oude tempels heeft Cambodja nog een recentere geschiedenis, eentje vol bloed en angst onder het bewind van de communistische ingestelde Pol Pot. In deze periode (eind jaren 70) werd de kwart van de Cambodjaanse bevolking uitgemoord om ruimte te maken voor het communisme.

We begonnen de dag in de voormalige S-21 gevangenis, dit is een oude school die is omgebouwd tot gevangenis waar stadsmensen tussen de één en de vijf maanden werden vastgehouden. De gevangenen werden twee maal per dag gemarteld, net zo lang tot ze een valse bekentenis aflegden waarin ze verklaarde voor de CIA of de KGB te hebben gespioneerd. Vervolgens werden ze dan weer gemarteld om namen uit ze los te krijgen, namen van nog meer onschuldige mensen. En als er een iemand een valse bekentenis had afgelegd, werd meteen zijn hete familie vast gezet. Met als motto; ‘clearing grasses, it shall dig its entire root off’ werden alleen in deze regio al 143 complete families uitgemoord.

In de S-21 werd duidelijk onder wat voor bizarre omstandigheden de gevangenen moesten leven en op wat voor gruwelijke manieren ze werden gemarteld. Een bezoek om stil van te worden. Na de S-21 namen we de tuc-tuc naar de killing fields, de zelfde rit die 40 jaar terug door duizenden van de gevangenen van de S-21 werd gemaakt. zij zaten gekluisterd en geblinddoekt in een truck en kregen te horen dat ze naar een nieuw huis gingen. In plaats daarvan werden ze uitgeladen en een voor een opgeroepen om naar voren te komen om (nog steeds geblinddoekt) een nekslag te krijgen. Het was heel indrukwekkend om over dit veld te lopen waar je omringd word door verschillende massa graven.

Een audiotour leidde ons rond en vertelde de gruwlijkheden van deze plek tot in elk detail. Heel indrukwekkend!

Na deze indrukwekkende plek te hebben verlaten bracht onze driver ons naar een schietbaan, deze was veel ste duur en we waren trouwens ook niet echt in de stemming. Maar wel leuk om een Cambodjaanse schietbaan te zien, helemaal gek hier! Als je genoeg geld neerleg kan je met een RPG schieten, en als je een handgranaat wilt gooien kan dat ook. Zelfs de zwaarste automatische wapens stonden hier op hun driepoot opgesteld. Hier kan alles!


Terug in het hostel dronken we nog een biertje voordat we naar de waterkant gingen, het was vandaag Bevrijdingsdag en dat werd gevierd met vuurwerk. Hier was niet echt een show, maar het vuurwerk wat de lucht in ging was in ieder geval het betere spul. Hier dronken we nog een biertje terwijl we van het geknal genoten, verder maakten we er weer een mooie avond van, morgen zouden we immers weer verder trekken naar Vietnam, en Cambodja moest goed afgesloten worden.